Collective Jazz Memoires: The Horace Silver Quintet / Song For My Father (1965): Bazen kendinden bile sıkılır ya insan, işte öyle bir zaman...
Collective Jazz Memoires: The Horace Silver Quintet / Song For My Father (1965): Bazen kendinden bile sıkılır ya insan, işte öyle bir zamandı. Sürekli olarak kaçmaya çalışıyordum. Bulabildiğim en uzak yerlere. Gidip de dönmenin zor olacağı yerlere. Ama anladım ki gidip de dönemeyeceğin, kendinden kaçabileceğin uzak bir yer yok! En fazla gidebildiğin, senin kadar olan bir yer. O da insana yetmeli.
Balıkesir'in eskilik kokan sokaklarında rastladım ona. Son görüşmememizin üzerinden yaklaşık olarak 5 yıl geçmişti. O arada neler yaptığını, beni merak edip etmediğini, neden bu kadar uzak kaldığımızı sormak istedim. Ama yapamadım. Yapmamak belki de en doğrusuydu. Vereceği cevaplar hoşuma gitmezdi yüksek ihtimalle.
Hiç değişmemiş gibiydi. Gözlerinde yine o sevimli parıltı. Eli arada sırada önüne düşen saçını üst yana atmakla meşgul. Eski fotoğraflarından hatırladığım şekilde karşımdaydı yine. Fotoğrafların siyah beyaz olanları sararmış, renkliler ise daha bir anlam kazanmıştı. O kadar yılın ardından, hem de Balıkesir'de rastlamıştım ona.
COMMENTS